Het ontstaan van Rome kent vele verhalen. Volgens de legende is de stad in 753 v.Chr. gesticht door Romulus en Remus. Volgens archeologen is Rome echter ontstaan in vier stappen. In de 10e eeuw zouden er verschillende nederzettingen op een aantal heuvels komen. Waarnaar er in de 8e eeuw meer volgde. Ook in de 6e eeuw werden er op alle heuvels nederzettingen gesticht. In de laatste fase, tijdens de 4e eeuw v.Chr., breidde de stad zich verder uit tot de vier andere heuvels waar nog geen nederzettingen waren. Rome kreeg een flinke omvang, doordat de zeven nederzettingen met een muur verbonden werden.
Tijdens het verval en de uiteindelijke val van het West-Romeinse Rijk verminderde de bevolking sterk maar Rome bleef belangrijk als de stad waar de paus zetelde, hoewel die aan het eind van de Middeleeuwen tijdens het Westers Schisma tijdelijk vertrok uit Rome. Naast Rome werd er een groot gebied om Rome heen in Midden-Italië bestuurd door de paus.
Pas na de Italiaanse eenwording in 1863 werd Rome weer de hoofdstad van Italië. De Pauselijke staat werd daarbij ingeperkt tot de regio Lazio. Velen migreerden vanuit onderontwikkelde Zuid-Italië noordwaarts om onder meer bij de nieuwe overheid in Rome te gaan werken. De wereldlijke invloed van de paus beperkt zich sinds het Verdrag van Lateranen van 1929 tot de dwergstaat Vaticaanstad in Rome.
